کد مطلب:148525 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:172
اخلاق نیک
از اخلاق حسن و حسین علیه السلام در ایام كودكی این كه: پیرمردی وضو گرفت، ولی وضویش درست نبود، از طرفی راهنمایی ناآگاه لازم بود، ولی اگر این دو كودك به طور مستقیم به او می گفتند وضوی تو نادرست است، برای پیرمرد، رنج آور بود، از این رو خواستند به طور غیر مستقیم، وضوی صحیح را به پیرمرد بیاموزند، ابتدا با هم مباحثه
كردند، حسن علیه السلام گفت: وضوی من از وضوی تو كاملتر است و حسین علیه السلام گفت: وضوی من كاملتر است، بعد توافق كردند هر دو نزد پیرمرد وضو بگیرند تا او قضاوت كند، آنها هر دو وضوی صحیح گرفتند، پیرمرد فهمید كه وضوی آنها درست است و وضوی خودش نادرست، به آنها رو كرد و گفت: «وضوی شما صحیح و كامل است، من پیرمرد نادان هنوز، وضو ساختن صحیح را نمی دانم، به خاطر محبتی كه به امت جد خود دارید مرا آگاه ساختید، متشكرم.» [1] .
كردند، حسن علیه السلام گفت: وضوی من از وضوی تو كاملتر است و حسین علیه السلام گفت: وضوی من كاملتر است، بعد توافق كردند هر دو نزد پیرمرد وضو بگیرند تا او قضاوت كند، آنها هر دو وضوی صحیح گرفتند، پیرمرد فهمید كه وضوی آنها درست است و وضوی خودش نادرست، به آنها رو كرد و گفت: «وضوی شما صحیح و كامل است، من پیرمرد نادان هنوز، وضو ساختن صحیح را نمی دانم، به خاطر محبتی كه به امت جد خود دارید مرا آگاه ساختید، متشكرم.» [1] .
[1] مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 403.